EigenZin
Mijn hersenspinsels vol eigenzinnigheid en ongenoegtigheid
Weg naar (n)ergens
zag het goud van de zon vanmorgen
in de bomen
en het gras langs de kant
van de weg
naar Timboektoe
zag de zevenkleur van de regenboog
in de lucht
en het water langs de dijk
van mijn weg
naar Niemandsland
en ik was nergens
behalve
in mezelf
zag de gloed
in mijn achteruitkijkspiegel
en voelde
niet méér
dan wie ik ben
Karen Goethals
Het leven zoals het is…
een golf die zwelt
in open zee
tot hij in vol ornaat
op ’n rots te pletter slaat
of –gedwee –
het strand kwelt; zich
uit-strekt, ont-trekt
aan schuim en schelp
en plaats ruimt
voor een volgende
~~~golf~~~
wat er ook van zij:
het strand openbaart
wat elke golf bezwaart
Karen Goethals
Voorbestemd
onze ogen spreken
over maan en sterren
over gloeiende huid,
over verloren in ruimte
en zich verliezen in tijd
onze armen voelen
de weg van ons verhaal,
hoe dit warme thuiskomen
nu al -hand in hand-
met afscheid nemen gaat
Karen Goethals
Zinnelijk
lentelucht ontluikt
bloesem
bezwangert
mijn gemoed
verzwaart
het verlangen
zeilt
als een STEEN over water
winterwater ontwaakt
mijn zinnen
Karen Goethals
Zoenoffer
in voor- en tegenspoed
en meer van dat menselijk mierenzoet
nam je mijn gedachte
tot de jouwe
maar anders dan
ik verwachtte
verslond je mijn huid
en bond mijn haar
-daar- met strikjes bij elkaar
’t duurde even –bijna ’n leven-
tot m’n sluier werd opgelicht en ik
-ontdaan van haken en ogen-
mijn eigen tempel eerde
en zo anders dan
wat je beweerde
was ik in geen tijd
van jouw zwart-wit bevrijd
Karen Goethals